Et introibo ad altare Dei, ad Deum, qui lætificat iuventutem meam

MINISTRANT

portal ministrantów posługujących w klasycznym rycie rzymskim

Służba dwóch ministrantów do Mszy św. czytanej

Strona główna

Biblioteka ministranta

Ministrantura

Ceremoniał

abp Antoni Nowowiejski

328. Właściwie przy mszy czytanej może być tylko jeden ministrant; że jednak niekiedy msza czytana jest uroczyściej niż zwykle odprawianą, jak np. msza parafialna, msza majowa, msza czerwcowa itp. stąd Ś. K. Obrz. pozwala we mszach czytanych, zastępujących msze uroczyste, posługiwać dwóm ministrantom. Ministranci ci, w komże przybrani, stosują się do siebie wzajemnie i zgadzają w odpowiedziach celebransowi, ukłonach, znakach krzyża i wszystkich ruchach wspólnych.

329. W zakrystii, przy ubieraniu celebransa, jeden po jednej jego stronie stoi, drugi po drugiej. Może i jeden ubierać, a drugi wynosić, co potrzeba, na kredencji. Oddawszy ukłon krzyżowi i celebransowi, wychodzą z zakrystii, poprzedzając celebransa. Pierwszy idzie z dłońmi rąk przed piersią złożonymi, drugi niesie mszał. Wychodząc pierwszy dzwoni, drugi podaje wodę święconą.

330. Przybywszy przed ołtarz, ministrant z tej strony, z której celebrans idzie, odstępuje na parę kroków od stopni, aby przepuścić celebransa. Nadto z prawej strony stojący odbiera biret. Tylko z mszałem i biretem ministrant wstępuje na stopnie, drugi pozostaje na miejscu, podnosząc alby celebransa. W ministranturze, odpowiadając celebransowi, nie wyprzedzają jeden drugiego.

331. Klęczą zawsze jeden po jednej stronie, drugi po drugiej. Po przeczytaniu epistoły, pierwszy, bliżej celebransa stojący, przenosi mszał na drugą stronę; przenosząc klęka po prawej stronie drugiego przed środkiem ołtarza, poczym pomiędzy drugim a stopniami przechodzi, na stronę ewangelii, drugi zaś przechodzi na stronę epistoły i staje na miejscu pierwszego. Pierwszy zaś, postawiwszy pulpit z mszałem, zstępuje ze stopni i staje przed nimi. Obaj celebransowi odpowiadają, żegnają się itp.

332. Na ofiarowanie obaj idą do kredencji, pierwej połączywszy się przed środkiem ołtarza i przed krzyżem uklęknąwszy. Pierwszy dzwoni, gdy potrzeba, po czym przy kredencji stoi; drugi posługuje wodę i wino. Na Lavabo pierwszy po lewej stronie drugiego stojąc, trzyma w rękach rozszerzone fałdy ręczniczka, drugi trzyma w rękach ampułkę z wodą i tackę.

333. Po Lavabo idą obaj przed środek ołtarza, i uklęknąwszy, rozchodzą się na swe miejsca; tu uklękną na najniższym stopniu. Dzwonieniem zajmuje się drugi. Ornat celebransa na podniesienie obaj z tylu podnoszą. Obaj, gdy ma być udzielana Komunia św_. mówią Confiteor, obaj posługują do Komunii świętej.

334. Drugi posługuje z winem i wodą po Komunii św., poczym wziąwszy w ręce welon, przenosi go na stronę ewangelii. Jednocześnie przenosi mszał na stronę epistoły pierwszy. Obaj nadto obok siebie, przy stopniach, przed środkiem ołtarza uklękną, poczym pierwszy między drugim i stopniami przechodzi w stronę epistoły, drugi w stronę ewangelii. Ten ostatni położywszy welon na ołtarzu i bursę obok niego, zstępuje z stopni. Obaj, poczekawszy na siebie, jednocześnie na swych miejscach uklękną.

335. Gdyby ewangelia ostatnia była z mszału, pierwszy przenosi mszał z pulpitem na stronę ewangelii, drugi przechodzi na stronę epistoły; przed środkiem ołtarza obaj obok siebie klękają. Toż samo czynią po skończeniu ostatniej ewangelii. Powracają do zakrystii, poprzedzając celebransa. W zakrystii po obu stronach celebransa, cokolwiek tylko za nim, oddają ukłon krzyżowi i celebransowi. Zresztą we wszystkim obaj stosują się do tego, co przepisano jest dla jednego ministranta.

CEREMONJAŁ PARAFJALNY. PRZEWODNIK LITURGICZNY DLA DUCHOWIEŃSTWA PASTERSTWEM DUSZ ZAJĘTEGO, NAPISAŁ Ks. Antoni Nowowiejski, MAGISTER ŚW. TEOLOGII, Profesor Seminarium Duchownego w Płocku, Warszawa 1895.