Et introibo ad altare Dei, ad Deum, qui lætificat iuventutem meam

MINISTRANT

portal ministrantów posługujących w klasycznym rycie rzymskim

Ministrant przy Mszy św.

Strona główna

Biblioteka ministranta

Ministrantura

Ceremoniał

x. Alojzy Jougan

Ministrant jest przy Mszy św. przedstawicielem ludu, on odpowiada kapłanowi i z nim modli się na przemian. Bez ministranta przeto nie można odprawić Mszy św., z wyjątkiem niezwalczonej trudności w pozyskaniu go a konieczności celebrowania, np. jeśliby należało przysposobić św. Wijatyk, dla chorego, albo, by lud zgromadzony mógł wysłuchać Mszy św. w dniu de praecepto, wreszcie, aby sam kapłan mógł dopełnić obowiązku przyjętego na podstawie stypendyum, więc np. gdyby Msza św. już się rozpoczęła a ministrant w jej toku odszedł od ołtarza i w krótkim czasie nie wrócił. Z potrzeby nieodproszonej pozwala Stolica św. misyonarzom celebrować bez ministranta. Ministrantem może być tylko mężczyzna, niewiastom nie wolno usługiwać przy Mszy św. bezpośrednio u ołtarza. Zakonnicom wolno przygotowywać przybory do Mszy św., przysposobić odpowiednio cały ołtarz, lecz posługi ministranta, tj. odpowiadać u ołtarza i podawać ampułki, spełniać nie mogą. Św. Alfons utrzymuje, że lepiej, aby kapłan celebrował bez ministranta, anliżeliby miał pozwolić kobiecie zbliżyć się do ołtarza. Podobnie Lugo, Suarez z nowszych Lehmkuhl. Tylko w konieczności mogłyby z braku męskiego ministranta, odpowiadać zdala (z ławki). Wtedy jednak musiałby celebrans sam sobie posłużyć; przygotowawszy wprzód ampułki u brzegu ołtarza, musiałby podczas Ofertorium i Komunii św. sam z nich nalewać i sam mszał przenosić. Moraliści godzą się, że nawet, gdyby kapłan nie miał odprawić mszy  obowiązkowej, lecz pragnął celebrować jedynie z pobożności, a nie było pod ręką ministranta męskiego, mogłaby mu niewiasta zdala odpowiadać. Odprawiając Mszę św. bez ministranta, opuszcza kapłan w Confiteor „et vobis fratres” i nie potrzebuje Confiteor dwa razy odmawiać.

Podobnie jak cała służba kościelna, tak tem więcej ministrant powinien być do Mszy św., nawet cichej, przybrany w szaty kościelne, a więc w długą, kolorową sutannę i białą komżę. W zamian za posługę duchowną u ołtarza przypada mu bez względu, czy jest klerykiem, czy człowiekiem świeckim, ten przywilej, iż Komunię św. podaje mu kapłan przed wszystkimi u ołtarza, choćby zresztą godniejszymi, więc nawet przed zakonnicami. Jedynie osoby duchowne (klerycy), jakoteż osoby, piastujące wysokie godności (jak: królowie, książęta), wreszcie narzeczeni podczas Mszy św. dla nich odprawianej, przyjmują Komunię św. przed świeckim ministrantem, usługującym do Mszy św.

PODRĘCZNIK TEOLOGII PASTERSKIEJ wedle najpoważniejszych autorów i nowszych orzeczeń Kongregacji, ułożył x. dr. Alojzy Jougan, emer. profesor teologii pasterskiej w uniwersytecie lwowskim, Lwów 1917.