Et introibo ad altare Dei, ad Deum, qui lætificat iuventutem meam

MINISTRANT

portal ministrantów posługujących w klasycznym rycie rzymskim

Czynności przygotowawcze ministranta

Strona główna

Biblioteka ministranta

Ministrantura

Ceremoniał

x. Gerard Szmyd

Ministrant przyszedłszy w czasie właściwym rano do kościoła, by służyć do mszy św., pój­dzie przede wszystkim uklęknąć przed Najśw Sakramentem, poczym odprawi krótką modlitwę z intencją spełnienia swoich świętych czyn­ności w złączeniu z Ofiarą Chrystusa Pana i Kościoła, ku chwale  Bożej i zbawieniu wła­snej duszy.

Po modlitwie uda się do zakrystii, przy­wdzieje sutannę i komżę, i tak ubrany może tam, gdzie do niego czynność owa należy, przygotować szaty potrzebne do mszy św. dla kapłana i przysposobić ołtarz.

Ornat, przepisanego koloru na dany dzień, układa wzdłuż na stole na to przeznaczonym; na nim napoprzek kładzie stułę, na stule u góry manipularz, a niżej pasek, chwastami na prawo. Na tych paramentach rozkłada albę z dołem cokolwiek podniesionym dla łatwiejszego jej włożenia, na albie zaś humerał krzyżem do siebie, a stroną, przy której są przytwier­dzone tasiemki, na zewnątrz.

Po prawej stronie przygotowanych w ten sposób szat stawia biret i mszał, a po lewej szkatułkę z hostiami, z których jedną wybierze kapłan do mszy św. Następnie kielich, jeśli ministrantowi wolno go dotykać, na nim pury­fikaterz i patenę z hostią, palkę, na palce we­lon koloru ornatu i takąż bursę z włożonym wewnątrz niej korporałem.

Następnie ministrant przygotowuje ołtarz, na którym msza św. ma się odprawiać. Zdejmuje więc z ołtarza wierzchnie na­krycie, ustawia kanony, pulpit albo podusz­kę dla złożenia mszału po stronie Epistoły i zapala świece według wyżej podanej re­guły. Przynosi też na ołtarz patenę do Ko­munii wiernych w pokrowcu. Tuż obok na tak zwanej kredencji przysposabia dzwo­nek ampułki z winem i wodą na tacce, oraz ręczniczek. Gdy niema w pobliżu naczynia do zlewania wody po Lavabo, ma je też przy­gotować.

Gdy kapłan przystąpi do przywdziewania przygotowanych szat liturgicznych, ministrant winien mu przy tym pomagać. Odbiera on od kapłana płaszcz i złożywszy go w stosownym miejscu, podaje niezwłocznie humerał, trzymając za końce, do których są przytwier­dzone tasiemki, następnie pomaga w ułożeniu alby; gdy kapłan przewiąże ją podanym od tyłu paskiem, zbiera starannie jej fałdy i układa równo ją dookoła. Stojąc z lewej strony ka­płana, wręcza mu jedną po drugiej dalsze części ubioru, w tym samym porządku, w ja­kim leżą przygotowane, a więc: manipularz, stułę, ornat i każdą z nich pomaga włożyć, zawiązać i umocnić.

Wiedząc, przy którym ołtarzu msza św. ma się odprawić, bierze mszał w ręce, spiera go na piersi tak, ażeby brzeg księgi spoczął z lewej strony i staje po lewej ręce kapłana, cokolwiek za nim.

Kiedy kapłan skłoni głowę przed krzyżem, ministrant skłoniwszy ją równocześnie wysuwa się naprzód i wyprzedzając o jakie trzy kroki idącego kapłana, wychodzi z zakrystii.

Jeśli przy wyjściu znajduje się woda świę­cona w kropielnicy, zanurza w niej zlekka palce i podaje ją najpierw kapłanowi, poczem sam się nią żegna.

Wchodząc do kościoła, uderza w dzwonek wiszący przy wejściu, by mszę św. oznajmić, raz, gdy ma być cicha, trzy razy, gdy śpie­wana.

W drodze do ołtarza winien ministrant, jeśli przechodzą przed w. ołtarzem lub przed Najśw. Sakramentem, uklęknąć w chwili, gdy kapłan klęknie, czy też złożyć z nim razem inny ukłon.

Przyszedłszy przed właściwy ołtarz, mini­strant staje nieco po stronie Epistoły, przy czym przytrzymując mszał lewą ręką, a prawą odbiera biret od kapłana i całuje wprzód rękę jego, następnie zaś biret, a podczas gdy ka­płan składa ukłon przed ołtarzem, ministrant przyklęka na posadzce.

Gdy kapłan zaczyna wstępować do ołtarza, ministrant nieznacznie unosi lewą ręką dolny brzeg ornatu i idzie z nim razem, składając na pulpicie mszał, brzegiem otwarcia zwrócony ku środkowi, po czym kładzie biret na kredencji.

Gdy położy biret, ze złożonymi rękoma przed piersią, stosownie do przepisu, klęka na posadzce po stronie Ewangelii tak, by się mógł znaleźć cokolwiek za kapłanem, gdy ten zejdzie, by zacząć mszę św.

MINISTRANTURA zawierająca przepisy liturgiczne dla ministrantów, akolitów i turiferarza wraz z tekstem mszy św. w języku łacińskim i polskim. Wydał ks. dr Gerard Szmyd, proboszcz kościoła św. Magdaleny we Lwowie, Lwów 1934, Nakładem autora.