Rok kościelny zaczyna się w 1 niedzielę Adwentu, a kończy się w sobotę po 24 niedzieli po Zielonych Świąt­kach. Obejmuje on dwa rodzaje świąt: uroczystości ku czci Pana Boga i uroczystości ku czci Świętych Pańskich.

Pierwszy rodzaj świąt rozłożonych według pór roku kościelnego tworzy tak zwany "Cykl czyli Poczet świąt według pór roku" - po łacinie: Proprium de Tempore.

Celem tych świąt jest ukazanie nam Pana naszego Je­zusa Chrystusa w tradycyjnych ramach wielkich tajem­nic naszej wiary.

Rozwijający się równocześnie z pierwszym, drugi, pod­rzędny szereg świąt, zowie się "Cykklem czyli Pocztem Uroczystości Świętych Pańskich [po łacinie Proprium Sanctorum"] - Nabożeństwa właściwe poszcze­gólnym uroczystościom Świętych Pańskich gdyż obejmuje wszystkie uroczystości ku czci tych dusz świętych, które Bóg połączył z Jezusem w dziele Odkupienia. -

I. Święta według pór roku kościelnego.

Poczet ten dzieli się na dwie części tj.: na okres Bożego Narodzenia i okres Wielkiejnocy. Każdy z tych okresów dzieli się z kolei na czasy przed tymi wielkimi świętami, w ciągu nich i po nich. Celem tych czasów jest przygoto­wać duszę, nauczyć ją obchodzić te święta uroczyście, oraz przedłużyć później te obchody o kilka tygodni.

A. Okres Bożego Narodzenia czyli Wcielenia.

1. Czas Adwentowy [: po łacinie Adventus:] obejmuje cztery tygodnie, w ciągu których wraz z Patriarchami Prorokami wzdychamy do przyjścia Zbawiciela.

2. Czas Bożego Narodzenia stawia nam przed oczyma Narodzenie Słowa Wcielonego, które się w nas odtwarza przez łaskę i Epifanię Jego, czyli Objawienie się światu.

3. Czas po Epifanii czyli po Trzech Królach obejmuje od 2 do 6 tygodni, przypominających nam życic ukryte Chrystusa w Nazarecie i objawia nam Jego Bóstwo.

B. Okres Wielkiejnocy czyli Odkupienia.

1. Dziewięć  tygodni  stanowi przygotowanie do wielkiego święta Paschy. Dzielą się na trzy czasy:

1. Czas Siedemdziesiątnicy ("Przedpoście") wpro­wadza nas przez trzy tygodnie w życie publiczne Pana Jezusa i wraz z Wielkim Postem, który po nim następuje, podaje nam syntezę życia Pana Jezusa.

2. Czas Wielkiego Postu 40 dniowego wyobraża post 40-dniowy Pana Jezusa na puszczy i pozwala nam w nim uczestniczyć. Opisuje nam też życie apostolskie Pana Jezusa.

3. Czas Męki Pańskiej obejmuje ostatnie, dwa tygodnie Wielkiego Postu: ukazuje nam ostatnie cierpienia Pana Jezusa i konanie Jego na krzyżu, abyśmy wraz z Nim umrzeć mogli grzechom naszym.

2. Czas Wielkanocny pozwala nam uczestniczyć w największej ze wszystkich uroczystości: Zmartwychwstania Pańskiego czyli Wielkanocy wraz z oktawą uprzywilejowaną: w ciągu tego czasu dusza nasza zmartwychwstaje z Chrystusem i żyje przez następnych pięć tygodni z Jezusem, ustanawiającym Kościół i wstępującym w niebo w dniu Wniebowstąpienia.

Zielone Święta zamykają ten czas przez zstąpienie Ducha św. do dusz naszych.

3. Czas po Zesłaniu Ducha św.: ukazuje nam przez 24 do 28 niedziel cały plon świętości, który Duch św. i Najświętszy Sakrament wzbudza w Kościele i w Świętych aż do końca świata, który przypomina 24 niedziela po Zielonych Świątkach

Święto Wielkanocy, które jest punktem kulminacyjnym całego roku kościelnego, obchodzi się zawsze w najbliższą niedzielę po pełni księżyca w marcu, bierze się jedynie w rachubę pełnię, począwszy od 21 marca. Gdy zaś pełnia marcowa wypadnie przed 21 tego miesiąca, wówczas następna dopiero będzie pełnią Wielkanocy. Stąd może wy­paść cały miesiąc różnicy, czyli że data Zmartwychwsta­nia  Pańskiego waha się między 22 marca a 25 kwietnia.

II. Cykl uroczystości Świętych Pańskich.

W Bulli swej "Divino afflatu" wskazuje nam Pius X, jaką hierarchię zachowywać w obchodzeniu uroczystości Świętych, które przypadają w ciągu roku wśród tajemnic cyklu Chrystologicznego.

Pierwsze miejsce zajmuje Najświętsza Panna.

Potem idą Aniołowie, następnie wedle roli, jaką ode­grali w dziele Wcielenia: św. Jan Chrzciciel, poprzednik Mesjasza; św. Józef, św. Piotr, św. Paweł i inni Apostołowie, których  święta  dawniej   uroczyście  obchodzono. Święci Patronowie narodu, Diecezji, parafii zajmują też pierwsze miejsce ze względu na wdzięczność im należną.
Następują Święta: Poświęcenie kościoła, Męczenników, Biskupów (tj. Papieży lub Biskupów), Doktorów (tj. Ojców Kościoła, tłumaczy najwierniejszych słowa Bożego), Wyznawców (tj. tych, co życiem i nauką wyznawali Boga), Dziewic i Niewiast świętych.

Najważniejsze i najliczniejsze święta tego cyklu, miej­scem, jakie zajmują, (mianowicie w czasie po Zielonych Świętach) stawiają w pełnym świetle poczet świąt ku czci Pana Jezusa gdyż świat przez Chrystusa ma być odnowiony: "instaurare omnia in Christo".

Te dwa cykle stanowią jakby wspaniałą monstrancję wysadzaną drogimi kamieniami. Środek jej zajmuje Msza, tzw. Msza wiernych z trzema głównymi częściami: Ofiarowaniem, Konsekracją i Komunią. - Dokoła Msza Katechumenów, czyli wstęp do Mszy, który się codzień zmienia i ukazuje nam na ołtarzu różne tajemnice religii w każdą niedzielę i święto odnośnej  pory roku kościel­nego. Uroczystości Świętych są jakby słabszymi promykami w pozostałych dniach. - Kościół, który piastuje to słońce Boże w ciągu wieków, codziennie wznosi je ku niebu w swym kulcie liturgicznym, abyśmy przezeń mogli ofiarować Bogu hołd naszej wdzięczności za każdą tajemnicę Chrystusową, oraz korzystać codziennie ze skarbu łask w tych tajemnicach zawartych.